เนื้อเพลง กวีบทเก่า

กวีบทเก่า

แต่ก่อนทุกครั้งทีไร
ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป
ไม่เคยไยดีไม่ซึ้งไม่ชวนฝัน

((*)) ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลายเป็นความเศร้า

อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ
อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ
ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยวกับเรา

จนวันที่เขาลืมเรา
จู่ๆ ความเหงาก็เกิดมี
กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี
ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล

(ซ้ำ *)

((**)) อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคน(รักมัน)ช้ำๆ
แต่มันไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา

เก็บความหมายทุกตอน เก็บอักษรทุกตัว
อยู่ในหัวใจเรา เข้าไปข้างใน
ให้มันช้ำไปอีก ให้มันช้ำกว่านี้
ให้มันสาแก่ใจ ให้มันช้ำกว่านี้ โฮว์…

อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มันตอกย้ำ ซ้ำเติมใจเรา
ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวัง ต้องเจ็บต้องเหงา

(ซ้ำ **)

โฮว์…ต้องเจ็บต้องช้ำ เป็นอย่างตัวเรา